مرد فقیرى بود که همسرش کره مى ساخت و او آنرا به یکى از بقالى های شهر مى فروخت ،آن زن کره ها را به صورت دایره های یک کیلویى مى ساخت. مرد آنرا به یکى از بقالى های شهر مى فروخت و در مقابل مایحتاج خانه را مى خرید. روزى مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند. هنگامى که آنها را وزن کرد، اندازه هر کره ۹۰۰ گرم بود. او از مرد فقیر عصبانى شد و روز بعد به مرد فقیر گفت:دیگر از تو کره نمى خرم، تو کره را به عنوان یک کیلو به من مى فروختى در حالى که وزن آن ۹۰۰ گرم است.مرد فقیر ناراحت شد و سرش را پایین انداخت و گفت:ما ترازویی نداریم و یک کیلو شکر از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر را به عنوان وزنه قرار مى دادیم .یقین داشته باش که:به اندازه خودت برای تو اندازه مى گیریم

اگه دقت کنید کلاه نشون دهنده ی اینه که فقیره تحصیل کرده هست و اون پولداره نه، و در مسیر زندگی و کار پولدار با تکیه به پول پدر میتازه در صورتی که بی پول باید جور خانوادشم بکشه و با توجه به شایسته بودنش نمیتونه پیشرفت زیادی بکنه و...
البته این شرایط فقط تو کشورهای عقب مونده غربی هستش و ربطی به مملکت ما نداره